نقاط ضعف وینگ چون

در این مقاله قصد بررسی نقاط ضعف وینگ چون را داریم . برای شروع نقد منصفانه این سبک از محتویات آموزشی این سبک در فواصل مختلف مبارزه شروع می کنیم .

به طور کلی 5 فاصله مبارزه بدون سلاح وجود دارد . در وینگ چون سنتی فواصل دست و آرنج و زانو که به ترتیب فاصله دوم و سوم در مبارزه هستند مد نظر قرار داده شده . اکنون با توجه به عدم تمرکز کافی در محتویات وینگ چون سنتی به فواصل دیگر در مبارزه ایرادات پیش رو جزو نقاط ضعف وینگ چون سنتی به شمار می روند .

برای مطالعه مقاله کامل فواصل مبارزه اینجا کلیک کنید  .

نقاط ضعف وینگ چون

1- محدودیت در ضربات پا

عدم وجود محتوا آموزشی کافی در ضربات پا در وینگ چون سنتی باعث شده تا زمان بسیار کمتری به تمرینات پا اختصاص داده شود ، که  در نتیجه این امر هنر جو  سبک وینگ چون کارایی لازم در رد و بدل کردن ضربات پا و مانور در این فاصله را ندارد .

در سیستم درجه بندی وینگ چون  ضربات پا به نواحی کمر به پایین دیده می شود و همچنین دفاع ضربات پا به نواحی پایین و بالای بدن نیز به صورت گسترده وجود دارد.

اما حقیقتی با این مضمون وجود دارد که تا شما ضربات مشت را یاد نگیرید و تمرین نکنید به هیچ وجه نمی توانید به پله های بعدی بروید که دفاع ضربات مشت است و پله آخر که در نهایت ضد حمله ضربات مشت است.

در مورد تکنیک های پا نیز این چنین است یعنی تا شما قدرت، توانایی و در نهایت تجربه کافی در اجرا ضربات پا را نداشته باشید نمی توانید ، ضربات پا حریف را دفاع یا تکنیک های ضد حمله را اجرا کنید .

ممکن است در دیدگاه تعصبی ، هنرجویان و اساتید وینگ چون به این نکته به این شکل نگاه کنند که وینگ چون کار نیازی به ضربات پا بالا و همچنین سرعت و توانایی در این ضربات ندارد . قطعا این دیدگاه نادرست است و افراد با عدم توانایی و درک کم از مبارزه این عقیده دارند .

توانایی و سرعت در ضربات پا نشان دهنده آمادگی جسمانی بالا رزمی کاران بوده و هیچ گاه بیهوده و غیر قابل استفاده تصور نمی شود. صد البته در آموزش مدرن وینگ چون و مربیان سازمان های مختلف وینگ چون به نقاط ضعف وینگ چون در زمینه ضربات پا پی برده اند و سعی در تمرکز و تمرین بیشتر در فاصله پا ، برای جبران این خلا کرده اند .

2- عدم وجود محتوا کافی در فاصله گلاویزی

در فاصله چهارم مبارزه و موقعیت گلاویزی ، جایی است که در صورت عدم تمرین و توانایی تکنیکی و تاکتیکی در حالت درگیری گلاویز شدن ، صد در صد حریف قوی تر پیروز است .

این در حالتی است که زمان و دانش کافی را صرف تمرین در این فاصله نکنید . در سیستم درجه بندی مدرن وینگ چون به صورت قابل قبولی به این نکته توجه شده . برای مثال بدل های فنون گردن گیری و کمر گیری بخشی از این تکنیک هاست.

اما فراموش نکنید تمرین مداوم در فاصله گلاویزی و رد و بدل کردن فنون این فاصله به صورت مداوم به خلا و نقاط ضعف وینگ چون در این فاصله کمک کرده .

حتما شما هم مبارزه وینگ چون کارانی را دیده ایید که با حمله حریف به صورت یک خم گیری نقش بر زمین شده و ساقط می شوند .

2- عدم وجود محتوا در حالت گراپلینگ

با توجه به اهمیت فراوان و تعیین کننده حالت درگیری گراپلینگ در مبارزات ، عدم وجود محتوای آموزشی در این فاصله از دیگر نقاط ضعف وینگ چون سنتی به شمار می رود  . سیفو امین بزتپه با توجه به اهمیت بالا و تعیین کننده فنون گراپلینگ ، در وینگ چون ابماس مجموعه کامل و کاربردی از فنون گراپلینگ نهادینه کرده است .

لازم به ذکر است تمرینات فاصله گلاویزی اهمیت بیشتری در مبارزات رینگی دارند ، در مبارزات خیابانی ، حتی در صورت حرفه ایی بودن در این گونه فنون ، نباید بگذارید کار به این فاصله برسد. به این دلیل که مبارزه در این حالت در محیط خیابان و اسفالت بسیار سخت خواهد شد .