سرعت یکی از فاکتور های چند گانه در آمادگی جسمانی است که دارای اهمیت فراوانی می باشد و نسبت به فاکتور های دیگر آمادگی جسمانی پر اهمیت تر و مهم تر است .
به طور کلی در هنر های رزمی و مبارزه و درگیری دو نوع کلی از سرعت در مبارزه مطرح می باشد که شامل سرعت حرکت و سرعت عکس العمل می باشد .
سرعت در مبارزه (حرکت)
منظور از سرعت حرکت در هنر های رزمی ، سرعت تک یا چند ضربه می باشد که می تواند سرعت تک ضربه مشت یا چند ضربه مشت و لگد باشد.
راه های افزایش سرعت حرکت
تمرین با کیسه : تمرین با کیسه های مختلف (ایستاده ، آویزان و دیواری) و استفاده از اندام های مختلف مانند ضربات دست و پا و آرنج روی کیسه ، یکی از روش های افزایش سرعت ضربه است.
تمرین سایه زدن : تمرین ضربات مختلف دست و پا در جهات مختلف همراه با حرکت و جابجایی و تغیر جهت بدن باعث افزایش سرعت ضربه می شود .
سرعت در مبارزه (عکس العمل)
مفهوم سرعت عمل در مبارزه و درگیری زمانی معنی پیدا می کند که شما در مواجهه با عمل حریف خود قرار بگیرید.
برای مثال زمانی که مهاجم به شما حمله می کند و شما قصد دفاع از خودتان را دارید و زمانی که طول می کشد تا شما به حمله حریفتان پاسخ دهید، نشان دهنده سرعت عکس العمل شماست.
سرعت عکس العمل می تواند در مفاهیم پیچیده تر مبارزه نیز تعریف شود برای مثال زمانی که حریف حمله شما را خنثی می کند و شما قضد حمله دیگری را دارید .
سرعت عکس العمل فاکتوریست که به مراتب مهم تر سرعت ضربه است و همچنین رشد و پیشترفت در آن به مراتب سخت تر از افزایش سرعت ضربه است.
هنر رزمی وینگ چون به عنوان یک هنر رزمی فوق تخصصی در ضربات دست دارای تمرین های تخصصی است که در زمینه افزایش سرعت عکس العمل بسیار هوشمندانه طراحی شده است .
از جمله تمرینات تخصصی وینگ چون که در جهت افزایش سرعت العمل طراحی شده اند می توان به دانچی ، لات سائو و چی سائو اشاره کرد.